Jego niezbyt złożona odmiana sporządzana może być z przylutowanych naprzemiennie (na dwóch częściach przedmiotu), trzech, pięciu lub nawet siedmiu odcinków rurki o małej średnicy, które pozwalają na wsuniecie w nie sworznia zawiasu. Trzpień ten powinien wsuwać się dość luźno, jednak na tyle mocno, by nie wypadł przypadkowo. Wykonuje się go ze stożkowatego pręta z przylutowanym od góry kulistym uchwytem, ułatwiającym posługiwanie się nim.
Może być on zabezpieczony przed utratą w wyniku samoczynnego wysunięcia, za pomocą cienkiego łańcuszka przytwierdzonego z jednej strony do jego górnej części, a z drugiej do wyrobu (rysunek powyżej).
Inny rodzajem zabezpieczenia jest łańcuszek połączony na swoich końcach z dwoma częściami wyrobu, takiego jak bransoleta i przechodzący przez górną część sworznia. Rozwiązanie to poza przeciwdziałaniem niechcianemu wysunięciu się trzpienia, powoduje także zabezpieczenie zapięcia przed jego całkowitym otwarciem i zgubieniem wyrobu.
Innym typem zapięcia zawiasowego jest zawias wykorzystujący „U” kształtny hak.
Do dwóch części wyrobu przylutowuje się rurki o takiej samej długości. Do jednej z nich wprowadza się haczykowo zagięty drut zaopatrzony na jednym końcu w ruchome ogniwo, a na drugim w wcięcie, tworzące razem zatrzaskowe zabezpieczenie zapięcia. Drut powinien cechować się sprężystością, odpowiednią do mocnego zamknięcia zapięcia.
