Następnie pilnikami szlifujemy wszystkie krawędzie wyciętej szyny i wygrzewamy ją przy pomocy palnika, aby metal stał się miękki i łatwy w kształtowaniu. Po rozgrzaniu metalu do czerwoności (temperatura widziana okiem ludzki wynosi około 530oC), wrzucamy go na kilka minut do wykwaszania i płuczemy w wodzie.
Dalej przystępujemy do kształtowania obrączki używając do tego szyncęgów. Szynę zaginamy z dwóch stron, najpierw z jednej następnie z drugiej. Po nadaniu owalnego kształtu odcinamy piłką włosowa nadmiar materiału wzdłuż zaznaczonych uprzednio linii i łączymy tak, by między brzegami nie było przerwy.
Na miejsce łączenia nanosi się lutówką oraz układa małe kawałeczki lutu, nazywane pelkami i przystępuje do lutowania. Cały wyrób nagrzewany jest równomiernie okrężnymi ruchami, aż do momentu uzyskania wiśniowego żaru. Wówczas zwiększamy intensywność grzania miejsca łączenia. Należy pamiętać, że lut płynie zawsze w najbardziej ciepłe miejsce. Zatem gdy płomień skierujemy w zły punkt, to w efekcie lut może rozlać się po materiale i nie połączyć brzegów szyny.
Po rozpłynięciu lutu i zlutowaniu brzegów szyny obrączkę wykwasza się, myje w wodzie i suszy. W przypadku, gdy lutowanie się nie udało, to cały proces ponawia się pamiętając każdorazowo o użyciu lutówki.
Gdy po zlutowaniu obrączki na wewnętrznych oraz zewnętrznych miejscach spajana zbierze się nadmiar lutu, to należy go usunąć przez szlifowanie. Kolejną czynnością jest formowanie obrączki w kształt okręgu za pomocą rygla, a także drewnianego młotka. Wykonuje się to wsuwając obrączkę na stabilnie trzymany rygiel i niezbyt mocno ostukując ją z każdej strony, aż do momentu w którym przyjmie oczekiwany kształt. Jeśli metal utwardzi się zbyt mocno, należy zabieg kształtowania przerwać i przeprowadzić wyżarzanie.
Ostatnim etapem jest szlifowanie obrączki z zewnątrz, zwracając baczną uwagę na punkty łączenia. Krawędzie najdogodniej wyrównuje się pocierając obrączką o płasko położony pilnik, zapewnia to brak skosów. Delikatną strukturę powierzchni i usunięcie ostrych krawędzi pozostających po szlifowaniu, uzyskuje sie za pomocą papierów ściernych o różnej gradacji. Polerowanie obrączki rozpoczyna się od jej wewnętrznej części, mającej styczność z palcem. Prowadzi się je od środka szyny w stronę krawędzi zewnętrznych. Następnie kontynuuje się obróbkę górnej części obrączki.
