Projektując swoją ozdobę, należy przewidzieć miejsce na mocowanie zaczepu służącego do podłączenia ujemnego (-) bieguna zasilacza. Zaczepami takimi mogą być np. bigle otwarte tj. jedno z prostych zapięć stosowanych w kolczykach (więcej na ten temat można poczytać w rozdziale o zapięciach kolczyków) czy krawatka, czyli rodzaj zawieszki stosowanej w wisiorach (w rozdziale Wisiory, medaliony i naszyjniki, są dodatkowe informacje o zawieszkach). Gdy nasz przedmiot ma formę pierścienia lub w swoją konstrukcję wbudowany odcinek wykonany z drutu, to wówczas wykonywanie odrębnego zaczepu mocującego może okazać się zbędne. Niema jakiejś jednej uniwersalnej zasady opisującej jak zaczep ma wyglądać. Wykonując go można wykazać się kreatywnością i np. do liści bądź żołędzi, będzie mógł przybrać formę ogniwa prostego lub zdobionego o okrągłym, albo jajowatym kształcie.
Trzeba pamięta, że elektroformowanie powoduje osiadanie i gromadzenie się miedzi na każdej powierzchni przewodzącej prąd. Zatem należy to uwzględnić wybierając rozmiar zaczepu. Przykładowo w ogniwie o małej średnicy, na końcu procesu miedziowania nagromadzi się taka ilość metalu, że powstały otwór będzie zbyt mały, by przełożyć przez niego łańcuch lub rzemień. Analogicznie, sporządzając obrączkę albo pierścień należy pamiętać o wpływie narastania miedzi na finalny rozmiar wyrobu przewidzianego do noszenia na palcach. Zazwyczaj projektuje się obrączki o ½ do 1 większe niż rozmiar docelowy, a uzależnione jest to od ilości godzin spędzonych na formowaniu galwanicznym.
Zaczepy mocujące spaja się z elektroformowanym przedmiotem za pomocą kleju jubilerskiego bądź dowolnego kleju uniwersalnego choćby typu „Kropelka”. Aby przyspieszyć wiązanie, spoinę posypuje się sodą oczyszczoną, zabieg ten dodatkowo utwardza miejsce łączenia. Po związaniu kleju, wszelkie pozostałości sody oczyszczonej należy starannie usunąć, gdyż będą one reagowały z roztworem do elektroformowania. Niekiedy do przytwierdzania zaczepów używa się różnego rodzaju masy szpachlowe czy glinki polimerowe. Ten sposób umożliwia twórcy wykonanie dodatkowych elementów ozdobnych lub wzmacniających wyrób. Masy takie po wyschnięciu wymagają dodatkowej obróbki za pomocą drobnoziarnistego papieru ściernego, ale za to mogą zastąpić klejenie.
