Gdy łuk elektryczny wytwarzany jest prądem stałym, to elektrody wydzielają różne ilości ciepła. Na dodatniej – anodzie, będzie to do 4000oC, a na ujemnej – katodzie do 3500oC. Dla prądu zmiennego temperatura na obu elektrodach jest taka sama i wynosi ok. 3500oC. Kiedy spawa się prądem stałym, to elektrodę dodatnią łączy się ze spajanym elementem, a elektrodę ujemną z elektrodą spawalniczą.
Wytwarzanie łuku elektrycznego
Wytworzenie łuku elektryczne wykonuje się przez zetknięcie elektrody spawalniczej z powierzchnią spajanego materiału. Przez powstały tym sposobem obwód elektryczny płynie prąd zwarcia o bardzo dużym natężeniu, który nadtapia elektrodę, następnie odsuwaną na 2 do 4 mm. Wówczas powstałą lukę wypełnia zjonizowane powietrze będące doskonałym przewodnikiem.
Spawanie wykonuje się elektrodami topliwymi lub nietopliwymi.
Spawanie elektrodą topliwą
Jedną z prostszych i najczęściej wykorzystywanych metod spawania jest spajanie elektrodą topliwą otuloną, która ulegając stopieniu staje się jednocześnie spoiwem. Powłoka tej elektrody tworzy warstwę żużlu z tlenkami metali, osłaniającą metal spoiny przed działaniem powietrza w trakcie spawania. Dodatkowo uzupełnia ona składniki metalu wypalone łukiem elektrycznym, bądź wprowadza do spoiny dodatkowe pierwiastki, ułatwiając jonizację powietrza i stabilizację łuku elektrycznego. Powłoka żużlu spowalnia prędkość stygnięcia metalu, co poprawia wydzielanie się gazów i tym samym szczelność spoiny.
Spawanie elektrodą nietopliwą
Drugą o wiele rzadziej stosowaną metodą spawania elektrycznego jest spawanie elektrodą nietopliwą. Łuk elektryczny wytwarzany jest wówczas między przedmiotem spawanym i elektrodą wolframową nieulegającą stopieniu, a spoiwem tworzącym spoinę, którym jest pręt lub drut, topiący się w tym, że łuku. Spawacz trzyma w jednej ręce elektrodę wolframową, a w drugiej w uchwycie drut bądź pręt.
Zasady spawania
Paczenie się elementów spawanych łukiem elektrycznym jest o wiele mniejsze niż w spawaniu gazowym, co daje możliwość wykonywania różnorodnych spoin. Spawanie na styk – spoina do czołowa, krawędzie spajanych części przygotowuje się podobnie jak w przypadku spawania gazowego. Do wzmocnienia spoiny czołowej w konstrukcjach nośnych, używa się sześcio bądź ośmiokątnej wydłużonej nakładki umieszczanej z jednej albo obu stron połączenia. Spawanie na zakładkę o szerokości zakładki nie mniejszej niż pięciokrotna grubość spajanego materiału.
