Wolfram nazwa łacińska wolfraium, symbol chemiczny W, temperatura topnienia najwyższa z pośród metali 3407oC, temperatura wrzenia 5660oC, gęstość 19,3 g/cm3.
Został odkryty w 1781 roku. Metal o srebrzysto stalowej barwie, w stanie bardzo czystym jest ciągliwy i łatwo poddaje się obróbce, staje się kruchy i twardy przy niewielkich domieszkach węgla. W temperaturze około –263oC staje się nadprzewodnikiem. Dzięki zjawisku pasywacji jest niewrażliwy na działanie tlenu, wody, zasady i kwasów. Rozpuszcza się w stopionym azotanie potasu. W podwyższonej temperaturze utlenia się i reaguje z węglem i fluorowcami. Jego głównym minerałami są szelit i wolframit.
Wolfram wykorzystywany jest w stanie czystym do produkcji żarników żarówek i jako dodatek stopowy w „samohartujących się”2-28 stalach narzędziowych. Jest też zasadniczym składnikiem twardych stopów metaloceramicznych. Ostatnio znalazł też zastosowanie w jubilerstwie do wytworu biżuterii.
Barwa szarobiała, żółta do brązowej niekiedy bezbarwna o połysku tłustym, diamentowym, przeświecający.
Występuje w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Namibii, USA, Brazylii, Australii i Kaukazie.
W Polsce spotykany na Śnieżce i w Szklarskiej Porębie, Górach Izerskich i Rudawach Janowickich.
Jest ważną rudą wolframu.
Budzi zainteresowanie w śród kolekcjonerów i czasami znajduje zastosowanie w jubilerstwie.
Barwa ciemnobrązowa do czarnej o połysku metalicznym, tłustym, przeświecający do nieprzezroczystego.
Występuje w Niemczech, Hiszpanii, Portugalii, Wielkiej Brytanii, Chinach, Malezji, Birmie, Kanadzie, USA i Boliwii.
W Polsce w małych ilościach znaleziony w Karkonoszach oraz w okolicach Jawora i Mirska.
Stanowi główna rudę wolframu zawiera go nawet 60%.
Budzi zainteresowanie w śród kolekcjonerów.
2-28Stal samohartująca jest to stal, która dzięki domieszkom wolframu może hartować się przez chłodzenie powietrzem oraz ma dobre właściwości mechaniczne i skrawające.