Wyglądem przypomina cynę ale jest niezwykle twardy i kruchy o szaroniebieskiej barwie.
Duża twardość irydu czyni go metalem trudnoskrawalnym. Po podgrzaniu do białego żaru z trudem poddaje się obróbce przez kucie. Łatwo się poleruje upodabniając się w tedy wizualnie do stali. Nie rozpuszczają go kwasy ani ługi, nie działa na niego również woda królewska. W przyrodzie spotykany jest w rodzimych stopach z platyną i osmem, pozyskuje się go także z surowej platyny. Odkryto go w 1804 roku.
Iryd w stopie w stosunku 1 do 9 z platyną używany jest do wytwarzania tygli i naczyń laboratoryjnych2-29 oraz precyzyjnych przyrządów pomiarowych, a także narzędzi chirurgicznych. Ostatnio zaczęto go także wykorzystywać w jubilerstwie.
