Wytwarzane są przez gromadę bytujących tylko w wodzie morskiej, skałotwórczych niewielkich zwierząt, przytwierdzonych do dna, mających formę polipu i żyjących zazwyczaj w koloniach. Jest pozbawiony łupliwości, przeświecający do nieprzezroczystego, ma twardość od 3 do 4 w skali Mohsa, gęstość koralu, koloru białego oraz czerwonego wynosi od 2,60 do 2,70 g/cm3. Posiada słabą fioletową fluorescencje. W stanie surowym jest matowy, a po wypolerowaniu nabiera szklistego połysku. Barwy z upływem czasu mają tendencje do blednięcia (nie powinno kłaść się ich na słońcu). Można je przywrócić przez zanurzenie w wodzie utlenionej. Korale są wrażliwe na wysoką temperaturę, kwasy i gorące kąpiele.
Nazwa korali wywodzona jest od łacińskiej nazwy organizmów morskich z podgromady koralowców Corrallium.
Korale wykorzystywane w jubilerstwie są wapiennymi szkieletami w kształcie pni o gęstych rozwidlonych odnogach, morskich polipów tworzących rafy, atole i ławice. Osiągają one wysokość do 40 cm, a grubość odnóży dochodzi do 6 cm. Występują głównie na głębokościach od 3 do 50 m, na zachodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego w Morzu Czerwonym na Wyspach Kanaryjskich, Archipelagu Malajskim w Zatoce Biskajskiej koło Madery, wzdłuż południowo zachodnich wybrzeży Japonii i na Hawajach.
Pozyskiwanie korali z głębokości od 3 do 300 m odbywa się za pomocą sieci ciągniętych po dnie morza, a także przez nurków i nawet z niewielkich łodzi podwodnych. Ostatnio w okolicach wyspy Midway na głębokości około 2000 m znaleziono koralowce głębinowe. Z wyłowionych korali usuwa się miękkie części i segreguje pod względem wielkości oraz koloru.
Zgodnie z włoską klasyfikacją, barwę korali dzieli się na dziewięć grup tj. na; białe, białe w różowe plamki, krwiste, bladoróżowe (w śród których wydzielane są dodatkowe dwie podgrupy), czerwone, ciemnoczerwone i o barwie granatów (carbonetto). Ich barwa zależy od warunków w których rodzi się koral, a tak że od składu chemicznego wody w jakiej żyje.
Do określenia jakości gatunków korali, stosowana jest czterostopniowa skala, opisana w następujący sposób;
Pierwszy gatunek – capo testa, dla dobrze ukształtowanej koralowiny.
Drugi gatunek – barbaresco, dla cieńszych odłamanych gałązek koralowiny.
Trzeci gatunek – terragilia, dla cienkich gałązek.
Czwarty gatunek – raspatelli, dla drobnych korali.
Zbliżona klasyfikacja wykorzystywana jest we Francji oraz w nazewnictwie handlowym w językach angielskim i niemieckim.
W jubilerstwie wykorzystuje się niżej opisane odmiany korali.
Koral szlachetny
Koral szlachetny znany także jako koral czerwony, jest to gatunek koralowca z rodziny coralliidae występujący w Morzu Adriatyckim i zachodnim Morzu Śródziemnym, został także sztucznie wprowadzony do Japonii.
Najwyżej cenione oraz bardzo poszukiwane są jego duże czerwone okazy. W handlu można spotkać się z jego określeniami takimi jak; momo – dla barwy jednolitej jasnoczerwonej do łososiowej, sardenga – dla barwy średnioczerwonej, moro – dla barwy krwistoczerwonej, skóra anielska – dla barwy subtelnie różowej z białawymi bądź delikatnymi czerwonawymi plamkami.
Koral czarny
Koral czarny, popularny i bardzo ceniony na obszarze południowo-wschodniej Azji, znany pod określeniem Accarbaar.
Zdjęcie. Koral czarny.
Spokrewniony jest z koralem szlachetnym, ale ma szkielet rogowy. Jego twardość w skali Mohsa wynosi od 3 do 5, a gęstość 1,46 g/cm3. Spotykane głównie wokół wysp Archipelagu Malajskiego na Morzu Czerwonym i u zachodnich wybrzeży Indii.
Koral Akori
Korale Akori, bardzo cenione w krajach podzwrotnikowych.
Ma barwę czerwoną, fioletową i niebieską, są one szkieletami stułbiopławów morskich nazywanych koralowymi, nienależącymi jednak do grupy koralowców. Spotykana się je u brzegów Afryki zachodniej i w okolicach wyspy Salomona.
Koralowce wykorzystuje się do wyrobu naszyjników, bransoletek, kaboszonów i przedmiotów artystycznych. W Polsce naszyjniki z korali są ozdobą, nierozerwalnie związaną z regionalnym strojem krakowskim.
Pomylić go można z perłą conchową, karneolem, rodonitem, spessartynem. Wykonuje się jego imitacje ze sprasowanych odłamków koralowych, szkła, rogu, kauczuku, kości, drewna i plastiku. Imitacje można w miarę łatwo rozpoznać, gdyż wykonywane są najczęściej z materiałów o znacznie mniejszej gęstości od korali, przez co są od nich o wiele lżejsze. Ponadto, gdy skrobie się je ostrym narzędziem, to powstają drzazgi, a prawdziwe ścierają się na proszek. Daje się także je rozpoznać obserwując strukturę koralowiny pod mikroskopem.
Korale wykorzystywano do produkcji amuletów przeciw urokom i złym mocom. Używano ich też jako leku przeciwko truciźnie i opętaniu. Są także symbolem miłości. Pobudzają do nieszablonowego myślenia, wzmacniają pamięć oraz dodają energii życiowej.
Jako lek stosowano je w schorzeniach nerek, pęcherza, bólach gardła i przeziębieniach. Miały także przyśpieszać gojenie ran i tamować krwotoki. Wzmacniają też kości i tkanki.
