Ma dobrą łupliwość, połysk tłusty szklisty, barwę; niebieską, fioletową, brązową lub bywa bezbarwny, jest przezroczysty do przeświecającego i jest pozbawiony fluorescencji.
Nazwa kamienia wywodzi się od nazwiska francuskiego geologa Louisa Cordiera, pioniera badań nad odkrytym w 1813 roku kordierytem. Stare miano ijolit pochodzi od synonimów greckich słów „ion” oznaczającego fiołek i „dichroos” tłumaczonego na dwubarwny. Znany jest także jako tzw. „kamień słoneczny” lub też „kompas wikingów”. Określenie „kompas wikingów” lub „kamień wikingów” bierze się od jego wykorzystywania przez wikingów, jako talizman przynoszący szczęście, a także do nawigacji nawet w pochmurne dni (pomagał określić położenie słońca). Niekiedy nazywano go również szafirem wodnym.
Występuje w Norwegi, USA, Brazylii, Birmie, Indiach, na Sri Lance gdzie występują najpiękniejsze okazy oraz na Madagaskarze. W Polsce spotykane są na Dolnym Śląsku.
Do celów jubilerskich wykorzystuje się okazy o rozmiarach zdatnych do szlifowania, przezroczyste o pięknej niebieskiej barwie. Obecność inkluzji znacznie obniża ich wartość. Obrabiany jest zazwyczaj szlifem kwadratowym, ośmiokątnym lub schodkowym, uwypuklającymi pleochroizm kamienia. Jego obrót o 90 stopni zmienia barwę kamienia. Przezroczyste kamienie obrabiane są podobnie jak szafiry i diamenty. Pomylić go można m.in. z szafirem i tanzanitem.
