Te wykonywane z metali nieszlachetnych, mogą być poddawane zabiegowi złocenia lub srebrzenia. Długość oraz grubość łańcucha zależy od jego przeznaczenia i upodobań noszącego. Wyposażone są często w zapięcia ułatwiające ich zakładanie. Znanych jest bardzo wiele splotów łańcuszków, do najbardziej popularnych zaliczyć można te wymienione poniżej.
Splot bizantyjski lub królewski w którym to jedno ogniwo zahacza o cztery następne. Wykonuje się go najczęściej z grubych ogniw eksponujących ten specyficzny układ ich połączeń. Aby podkreślić budowę ogniw, często wykonuje się je z metalu o różnych kolorach.
Splot pancerka, bardzo rozpowszechniony, wykonywany z ogniw cienkich oraz bardzo grubych, spłaszczonych i oszlifowanych po bokach. Wyglądem swym przypomina solidny pancerz. Łańcuszki o tym splocie są bardzo wytrzymał i odporne na zgniecenie.
Splot kulkowy, na początku XX wieku stosowano go w wojsku do zawieszania tzw. nieśmiertelników. Obecnie szeroko wykorzystywany w jubilerstwie. Wykonywany jest w różnych długościach i grubościach od 1 do 7 mm. Wyglądem podobny jest do kulek naciągniętych z równymi odstępami na sznurek. Obecnie zamiast kulek stosowane mogą być ogniwa w kształcie walców, jajek i wydłużonych sześcianów.
Splot figaro, przypomina nieco wyglądem pancerkę, ma co 2 lub 3 małe ogniwa wplecione jedno większe, przedłużone oczko. Jest także spłaszczony obustronnie. Może być także zeszlifowany po bokach, prostokątny na zewnątrz i ozdobiony wzorami. Łańcuszki tego typu nosi się, jako bazę pod różnego rodzaju zawieszki. Jest wygodny w codziennym użytkowaniu. Nazwa wzięła się od bohatera opery „Wesele Figara” noszącego taki łańcuszek.
Splot kordel, jego nazwa pochodzi od małych sztyletów – kordów, zawieszanych na tego typu łańcuszku przez żołnierzy przy pasku spodni.
Splot Bismarck, składający się najczęściej z cienkich owalnych ogniw połączonych ze sobą z biegnących równolegle 2, 3 lub nawet 4 rzędów. Te najszersze często wykorzystywane są do bransoletek. Poszczególne rzędy splotu można wykonywać w różnych kombinacjach kolorystycznych. Nazwa pochodzi od nazwiska kanclerza Niemiec Ottona Bismarcka bardzo lubiącego łańcuszki tego typu.
Splot żmijka lub linka, żyłka, albo z angielskiego Snake. Jego struktura składa się z ciasno ułożonego szeregu segmentowych modułów połączonych ze sobą, podobnych do łusek węża. Stąd też pochodzi jego nazwa. Może mieć różne przekroje od okrągłych przez prostokątne, po pięcio i ośmiokątne. Nie widać w nim jak w typowym łańcuszku łączeń poszczególnych ogniw. Wykorzystywany jest głównie do wytwarzania cienkich łańcuszków, ulega dość łatwo uszkodzeniom.
Splot popcorn, podobny do nieregularnie ułożonych kulek. Nazwa pochodzi od grubych łańcuszków tego typu, które jednak są zazwyczaj dość lekkie, a wygładem przypominają popcorn.
Splot ankier, o tradycyjnych owalnych ogniwach zaczepionych jedno o drugie pod kartem 90o. Obecnie wytwarza się także ogniwa kwadratowe. Nazwa łańcuszka zaczerpnięta jest od słowa „anchor” tj. kotwica. W marynarce łańcuchy o tym splocie stosowano do mocowania kotwic statków.
Splot kłos lub spiga, zbudowany z ogniw o kształcie ósemki, może mieć przekrój kwadratowy lub okrągły. Nazwa jego wywodzi się od kształtu zbliżonego wyglądem do kłosa zboża.
Spot singapure, o przestrzennej strukturze przypominającej spiralę DNA lub podwójną pancerkę, ale o płaskich ogniwach lekko skręconych pod takim kątem, by po zapleceniu łańcuszek skręcał się.
