Impregnowanie

Zabieg ten sprawi, że będą wodoodporne, co z kolei zapobiegnie ich uszkodzeniu oraz zanieczyszczeniu farby przewodzącej i roztworu do elektroformowania. Niezabezpieczone materiały porowate, jak np. drewno, glina, kość czy muszle, mogą zabarwić się na niebiesko lub całkowicie rozpuścić w wyniku kontaktu z kąpielą galwaniczną.

Jeśli ozdoba zawiera metalowe elementy (tj. przewodzące prąd) np. z aluminium, stali, albo żelaza, przed miedziowaniem muszą być one najpierw pomalowane farbą przewodzącą. Aby zachować ich oryginalny wygląd, należy pokryć je powłokę ochronną np. z impregnatu. Gdy nie jesteśmy pewni rodzaju metalu, bardzo ważnym jest jego pokrycie impregnatem lub zabezpieczenie inną powłoką dielektryczną. Zapobiegnie to zanieczyszczeniu kąpieli galwanicznej.

Miejsca na przedmiocie, które zgodnie z projektem mają mieć pozostawioną odsłoniętą pierwotną powierzchnię, wymagają wykonania bariery ochronnej przed działaniem kwasu z kąpieli galwanicznej, w przeciwnym razie istnieje ryzyko zniszczenia wyrobu.

Kamienie szlachetne i ozdobne mogą być wykorzystywane w wyrobach elektroformowanych tylko przy zachowaniu szczególnej ostrożności. Większość z nich wymaga zabezpieczenia masą ochronną, jednak zawsze dobrze jest sprawdzić jak dany kamień zachowuje się w roztworach elektrolitycznych. Przykładowo kwarc może pozostać niezabezpieczony, ale lepiej jest być ostrożnym, by uniknąć zanieczyszczenia roztworu lub uszkodzenia kamienia. Minerały metaliczne lub przewodzące prąd, takie jak hematyt, piryt lub materiały z wykończeniem tytanowym wymagają zabezpieczenia powłoką dielektryczną.

Do impregnacji stosuje się m.in. wodny lakiery poliuretanowy dostępny w formie płynu lub sprayu, a także żywice lub lakier do paznokci. Jeśli używasz lakieru do paznokci, to jako farby przewodzącej wykorzystuj te które są wykonane na bazie wody lub alkoholu, a nie mają w swoim składzie acetonu.

Jeśli jest to konieczne preparat do impregnacji można lekko rozcieńczy, zanurzając co jakiś czas pędzel w wodzie bądź innym rozpuszczalniku, właściwym dla konkretnego rodzaju impregnatu. Do przytrzymania wyrobu w czasie jego malowania używaj różnego rodzaju zacisków, spinaczy biurowych lub tzw. „trzeciej ręki”.

Jeśli preparat nanoszony jest poprzez zanurzenie wyrobu, do ogniwa na ozdobie, zaczep rozgięty spinacz i zanurz go w pojemniku z cieczą. Po wyjęciu przedmiot zawieś na stojaku do suszenia, zbierając nadmiar impregnatu gromadzący się na brzegach i dole wyrobu.

Gdy stosowany jest impregnat w sprayu, przedmiot przytrzymuj lub zawieś na stojaku pionowo i rozpylaj z odległości około 20 do 30 cm. Uzyskamy w ten sposób równomiernie naniesioną powłokę.

Zawsze pracować należy w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, wolnym od kurzu i przeciągów oraz nosić maskę i okulary ochronne, a także pracować z dala od dzieci i zwierząt.

Po zakończeniu impregnacji, przedmiot należy dokładnie wysuszyć. Pozwoli to m.in. na nałożenie w razie konieczności dodatkowej warstwy. Do suszenia można wykorzystać różne stojaki, takie jak np. ekspozytury biżuterii. Pod stojak dobrze jest podstawić tacę lub inny pojemnik do łapania nadmiaru płynu. Zanim zaczniemy dalszą pracę ważne jest, by impregnat całkowicie wysechł. Zaleca się, by suszenie trwało około od 6 do 24 godzin, w zależności od rodzaju impregnatu, rozmiaru przedmiotu i ilości nałożonych warstw. Bez pełnego wysuszenia, nałożenie farby przewodzącej na warstwę impregnatu, która nie jest w pełni utwardzona, spowoduje na powierzchni przedmiotu powstanie niepożądanej tekstury, znacznych pęknięć lub wielu niedużych wybrzuszeń.

Do impregnacji stosować można przezroczysty poliuretan lub lakier do paznokci, ich zaletą jest to, iż mogą pozostać na finalnym wyrobie. Przydatny jest także płynny lateks lub frisket (materiał maskujący – chroniący wybrane obszary przed zanieczyszczeniem, może być w różnych postaciach), które w fazie końcowej muszą być usunięte z wyrobu. Często wykorzystuję się także kombinacje różnych środków.

Ważnym jest, by zawsze upewnić się czy niema szczelin przez które ciecz mogłaby wniknąć pomiędzy warstwę ochronną, a powierzchnię przedmiotu.

Gdy stosujemy lakier poliuretanowy na bazie wody, cały wyrób zanurzamy lub nim spryskujemy, a następnie po jego całkowitym wyschnięciu nanosimy farbę przewodzącą. Używając pędzla, lakier nakładamy z lekkim nachodzeniem na powierzchnię którą później pokrywamy farbą przewodzącą.

Jeśli używamy płynnego lateksu, który jest później usuwany, to najpierw malujemy przedmiot farbą przewodząca i następnie na zakładkę nakładamy płynny lateks. Działa on jak rezystor niepozwalający na elktroformowanie osłoniętych miejsc. Aby uzyskać dobre krycie należy nałożyć kilka warstw lateksu. Ponieważ na początku pracy płynny lateks jest dość rzadki, najpierw za pomocą np. wykałaczki lub grubej igły wyznacza się granice obszaru roboczego. Gdy linia graniczna wyschnie, wypełnij obszar roboczy odpowiednią ilością lateksu.

Materiały potrzebne na tym etapie to impregnaty w postaci lakierów, żywic, płynnego lateksu, różnorodne zaciski do mocowania i przytrzymywania wyrobu, pędzle, taca lub maty do ochrony miejsca pracy i stojaki do suszenia.