www.srebrnykruk.pl






Abc złotniczo-jubilerskie

strzalka do tyłu strzalka do góry
Inkrustacja

Nabijanie powierzchniowe gotowych elementów ozdobnych


Nabijanie powierzchniowe gotowymi elementami ozdobnymi rozpoczyna się od umieszczenia ozdobnej wkładki na inkrustowanej powierzchni, wypukłą stroną do góry i zaznaczeniem jej konturów stalowym skrobakiem. Następnie starannie wzdłuż zarysowanych konturów, wycina się gniazdo pod wkładkę.


Głębokość tego gniazda powinna odpowiadać grubości wkładki. Jego ścianki są podcinane do wewnątrz pod tym samym kątem, co krawędzie wkładki. Dno gniazda nacina się pod różnymi kątami.

Kolejny etap to ułożenie wkładki do gniazda i zakucie jej przez silne uderzenia płaską polerowaną częścią młotka. Wkładka jest wówczas prostowana, a jej krawędzie ściśle łączą się ze ściętymi ściankami gniazda. Jednocześnie zadziory wchodzą w miękki metal wkładki, zginają się i przytrzymują jak haczyki. Powierzchnia gotowej wkładki jest wygładzana za pomocą skrobaka, a następnie szlifowana i polerowana.

techniki-inkrustacja-rysunek-5-gotowy-wzory
Rysunek. Sekwencja czynności nabijania powierzchniowego. Od lewej; wycięcie zagłębienia wzdłuż konturu, wybieranie gniazda, nacinanie zadziorów na dnie gniazda i zakuwanie ozdobnej wkładki.

Dekoracyjne wkładki do nabijania powierzchniowego przygotowuje się poprzez tłoczenie lub wycinane z blachy, której grubość powinna być nieco większa niż głębokość przeznaczonego do tego gniazda.

Po zakuciu wkładki w inkrustowanym przedmiocie, jeśli jest to przewidziane w projekcie, można ją poddać dodatkowym zdobniczym zabiegom grawerowaniem lub rzeźbieniem reliefowym. Operacją końcową jest szlifowane i polerowane gotowego wyrobu. Należy jednak pamiętać, że w przeciwieństwie do inkrustacji wgłębnej, szlifowanie i polerowanie prowadzić należy bardzo ostrożnie. Miejsca do zagłębienia pod gniazdo, należy wypolerować z wyprzedzeniem, jeszcze przed nałożeniem konturów rysunku pomocniczego.

Gdy do inkrustacji wykorzystuje się wysoki element zdobiony   mosiądzu lub miedzi, później rzeźbiony, wówczas nie ma potrzeby wycinania gniazda. W tym przypadku ozdobna wkładka nakładana jest na uprzednio karbowaną powierzchnię i następnie zakuwa się ją.

techniki-inkrustacja-rysunek-7-wysoki-wzor
Rysunek. Sekwencja czynności obsadzania wysokich wkładek ozdobnych. Od lewej; nacięcie zadziorów, zakuwanie wkładki i jej zdobienie.

Odmiany inkrustacji wykonywanej sposobem nabijania


W zależności od stosowanej postaci materiału możemy wyróżnić dodatkowo formy inkrustacji takie jak nabijanie pasków, drutu, folii lub cienkiej blachy oraz nabijanie z powlekaniem.

Nabijanie z powlekaniem

Metoda ta stosowana dla ukrycia części lub całych rzędów linii drutu, po to by otrzymać wrażenie ciągłości i zwartości. Na wzór wykonany drutem bardzo starannie nanosi się amalgamat złota i następnie by odparować rtęć podgrzewa cały przedmiot. Czynności te można powtarzać wielokrotnie, aż do otrzymania planowanego kształtu i wysokości reliefu.

Nabijanie pasków

Cienkie paski metalowe wykonywane z rozkutej blachy o przekroju przypominającym wstążki i o grubości od 0,2 do 0,3 mm wklepywane są w powierzchnie przedmiotu na którym przygotowano gęstą siatkę nacięć. Przygotowanie pasków metalu o takich parametrach jest niezmiernie trudne i wymaga przygotowanie fragmentów wzoru przed ich nałożeniem.

Nabijanie folii lub blachy

Nabijanie folii lub blachy rozpoczyna się od wycięcia części lub całego rysunku z blachy oraz następnie nałożeniu go oraz dobijaniu do powierzchni najeżonej nacięciami i zadziorami. Po nabiciu rysunku młotkiem jego mocowanie wzmacnia się dobijając go stępionym dłutem.


Nabijanie powierzchniowe - www.srebrnykruk.pl