Precyzja obróbki przecinakiem ślusarskim wacha się w przedziale od 0,5 do 0,7 mm i jest ona trudna oraz pracochłonna, a wykorzystuje się ją do m.in. odcinania pasków, zadziorów, wycinania otworów, wgłębień, fazowania, dzielenie na części, a także wykonywania podcięć spawalniczych i tym podobnych prac. Przecinak jest narzędziem wykonanym w formie zaostrzonego pręta o krawędzi tnącej prostej bądź łukowej i kącie zaostrzenia podanym w tabeli - kąt zaostrzenia przecinaka ślusarskiego na końcu nrozdziału.
Bardzo ważnym jest właściwe zaostrzenie przecinaka gdyż jego stępienie przyczynia się do zmniejszenia dokładności i gładkości obrabianej powierzchni. Ostrząc nie powinno go się zbyt mocno dociskać do tarczy ściernej. Może być to przyczyną przegrzania i rozhartowania ostrza.
Do pobijania przecinaka ślusarskiego wykorzystywany jest młotek ślusarski, który w pracach ślusarskich ma bardzo szeroki zakres zastosowania m.in. do gięcia, prostowania, wybijania, nitowania oraz wielu innych czynności. Ma on zazwyczaj obuch okrągły lub kwadratowy, a jego waga mieści się w przedziałach od 400 do 600 g oraz od 600 do 800 g. Im większy ciężar młotka tym większa siła uderzenia i większy wysiłek w czasie pracy.
Obrabiany przecinakiem materiał układa się na płycie bądź kowadle lub mocuje w imadle stołowym. Materiał unieruchomiony w imadle stołowym, trzymany jest stabilnie, a jego przecinanie prowadzi się w kierunku nieruchomej szczęki, osłanianej drewnianą lub metalową podkładką, umieszczaną między obrabianym materiałem, a szczękami imadła. Przecinak trzymany powinien być lekko za jego część środkową w lewej dłoni między palcami serdecznym i małym, a kciukiem, podpierając palcami średnim oraz wskazującym. Zachowuje się przy tym postawę wyprostowaną obróconą w połowie do imadła z lewą nogą lekko wysuniętą do przodu i prawą cofniętą. W czasie pracy obserwuje się ostrze, a nie główkę przecinaka, co zapewnia stałą kontrolę jakości obróbki.
Pręty i taśmy przecinać można na płycie lub kowadle ustawiając przecinak pionowo, nacinając obustronnie materiał, tak by muc go później przełamać.
Wycinanie z blachy półwyrobu lub otworów prowadzi się na materiale ułożonym na płycie, chwytając przecinak pionowo i prowadząc go po wytrasowanych wcześniej liniach. Pamiętając o pozostawieniu niewielkiego nadmiaru materiału na późniejsze prace wykończeniowe. Pod przecinane blachy należy podłożyć podkładki chroniące otrze przecinak przed wykruszeniem lub stępieniem. Blachy o grubości do 2 mm można przeciąć po jednokrotnym uderzeniu młotkiem. Natomiast grubsze uderza się wiele razy, aż do pojawienia się na przeciwnej stronie blachy śladów po przecinaku. Wówczas to obraca się blachę i zakańcza kolejnymi uderzeniami operację cięcia.
Cięcie blachy w imadle prowadzi się unieruchamiając ją w ten sposób, by linia traserska znajdowała się równo z górną powierzchnią szczęki imadła. Dla blach grubych linia ta powinna się znajdować od 3 do 4 mm ponad górną płaszczyzną szczęki.
Ścinanie inaczej usuwanie naddatku materiału odbywa się dwoma sposobami. Ścinanie zgrubne polegające na usunięciu materiału o grubości od 1,5 do 2 mm oraz ścinanie dokładne gdzie grubość usuwanego materiału wynosi od 0,5 do 1 mm. Kąt nachylenia przecinaka powinien wynosić od 35 do 40o. Gdy ma on mniejsze wartości powoduje to zeskakiwanie przecinaka, a przy większych wcinanie się poniżej wytrasowanych linii. Wykonując ścinanie dokładne, trzeba pamiętać o przecieraniu ostrza zwilżoną szmatką. Kiedy materiałem jest stal bądź miedź – olejem maszynowym lub wodą mydlaną, a gdy aluminium – terpentyną. Żeliwo nie wymaga nawilżania.
