- Korozje chemiczną będącą efektem utleniania.
- Korozje elektrochemiczną będącą efektem fizykochemicznej niejednorodności metali znajdujących się w płynach umożliwiających przepływ prądu elektrycznego.
Korozja może przyjmować niżej formę korozji równomiernej, wżerowej, międzykrystalicznej oraz naprężeniowej.
- Korozja równomierna, gdy różnica potencjałów między ziarnami metalu jest znikoma bądź wręcz nie występuje. Skutkuje ona wyłącznie powierzchniowym zaburzeniem struktury metalu, tworząc powłokę z tlenków metali chroniącą wnętrze metalu przed postępującą w jego głąb korozją (jest ona rodzajem korozji chemicznej).
- Korozja wżerowa, występująca w stopach o różnych potencjałach ziaren. Powierzchnia stopów metali (albo ich związków) składająca się z dwóch lub większej ilości rodzajów metali na wskutek oddziaływania wody (elektrolitu) przekształca się w wieloelektrodowy układ, gdzie jedne ziarna stają się katodami a inne anodami (jest ona, zatem rodzajem korozji elektrochemicznej). Przykładem takiego zjawiska może być mosiądz, w którym ziarna różnych metali pod wpływem galwano pary ulegają rozpadowi tworząc pustki, w które przenika elektrolit przenoszący w głąb struktury metalu proces korozji mogący doprowadzić do całkowitego zniszczenia przedmiotu.
- Korozja międzykrystaliczna występująca, gdy różne części ziaren stopu mają niejednakowe potencjały np. powierzchniowa warstwa ma mniejszy potencjał niż centralna. Wówczas korozja zachodzi do wnętrza metalu niszcząc go na wskutek korozji zachodzącej na granicy ziaren.
- Korozja naprężeniowa pojawiająca się w metalach poddawanych odkształceniom. Zmienne obciążenie powoduje utworzenie z utwardzonych (przez zgniot) i nieutwardzonych cząstek tego samego metalu układu galwanicznego. Cząstki utwardzone mając niższy potencjał od nieutwardzonych, stają się anodami i ulegają zniszczeniu. Dalsze poddawanie metalu odkształceniom powoduje powstawanie wewnętrznych naprężeń, które w raz z korozją przyczyniają się do powstawania pęknięć i nieciągłości.
Ochrona przed korozją przedmiotów artystycznych wykonywanych z metali polega na zastosowaniu jednej z niżej wymienionych metod.
- Oksydowanie – wytworzenie na powierzchni wyrobu powłoki zabezpieczającej przed korozją.
- Pokrywanie metalami – stopy lub metale mało odporne na korozje pokrywane są bardziej odpornymi i dekoracyjnymi (złocenie, srebrzenie, niklowanie).
- Pokrywanie niemetalami – powierzchnia metalowego przedmiotu odseparowana zostaje od środowiska zewnętrznego, co uniemożliwia powstawanie zjawiska korozji.
Przedmioty polerowane charakteryzują się dużą odpornością na korozję. Dlatego należy też zwracać uwagę by na gładkich powierzchniach nie powstawały zadrapania, szczeliny lub inne defekty. Powinno się też pamiętać o dokładnym oczyszczeniu miejsc lutowań gdyż spoina tworzy w sposób naturalny układ galwaniczny sprzyjający powstawaniu korozji.
