Ma połysk szklisty. Jego twardość zależy od kierunku i wynosi w skali Mohsa od 4 do 4,5, zgodnie z wydłużeniem kryształów oraz od 6 do 7 - prostopadle do wydłużenia. Określenie cyjanit wywodzi się od greckiego „kyanos” oznaczającego niebieski. Natomiast nazwa dysten pochodzi także z greki „dis” tłumaczonego na dwukrotnie lub podwójnie oraz „sthenos” czyli siła bądź moc i ma związek z zmienną twardością tego minerału.
Czyste niebieskawe okazy wykorzystywane są w jubilerstwie, jako kamienie ozdobne podobne do szafirów i akwamarynów. Różnią się jednak od nich gęstością oraz właściwościami optycznymi. Najczęściej obrabiany jest w płaskie kaboszony lub nieregularne podłużne formy doskonałe do oprawy w metale, a także w koraliki i kulki gładkie bądź fasetowane.
Cyjanit występuje w Kaszmirze, Indiach, Birmie, Szwajcarii, Brazylii, USA, Kenii i środkowej Afryce. W Polsce spotykany jest w Sudetach, Górach Sowich, okolicach Śnieżnika i Złotoryi.
Cyjanit jest czuły na zmiany temperatury zwłaszcza wysokie, poza tym to bardzo kruchy i miękki kamień z którym powinno się obchodzić uważnie. Można go przemywać w zimnej wodzie.